സാരി അഴിച്ച്മാറ്റി ഒരു സമരം

                            മലയാളി വനിതകൾക്ക് അനുയോജ്യമായ വേഷം ഏതാണ്?

ഓരോ വ്യക്തിയും സ്വന്തം കാഴ്ചപ്പാടിൽ വ്യത്യസ്തങ്ങളായ ഉത്തരങ്ങൾ നൽകും. കാലത്തിനൊത്ത് സ്ത്രീകളുടെ വസ്ത്ര ഡിസൈനിലും ഫാഷനിലും മാറ്റങ്ങൾ വരാറുണ്ടെങ്കിലും കൂടുതൽ‌പേരുടെ ഉത്തരം സാരി എന്നായിരിക്കും.

                           ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് സ്വന്തം ആവശ്യത്തിന് മാത്രമാണെങ്കിലും വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നത് മറ്റുള്ളവർക്ക് കൂടിയുമാണ്. ശാരീരിക ആവശ്യങ്ങൾ കൂടാതെ, സാമൂഹ്യജീവിയായ മനുഷ്യൻ സമൂഹത്തിൽ അംഗീകാരം നേടാനും വ്യക്തിത്വം നിലനിർത്താനും വേണ്ടി വസ്ത്രധാരണം നടത്തുന്നു. പുരാതന കേരളത്തിൽ ഒരു തോർത്ത്മുണ്ടിൽ തുടങ്ങിയ മലയാളിമങ്കമാരുടെ വസ്ത്രധാരണം പതുക്കെ മുണ്ടുടുത്ത്, മാറുമറച്ച ബ്ലൌസിൽ കടന്ന്, പാവാടയിലൂടെ, ധാവണിയും കടന്ന്, ചേലചുറ്റിയത് സാരിയാക്കി, ചൂരീദാറിൽ കയറിയ ശേഷം അറബിക്കടലിന്റെ കരയിൽ ഉണങ്ങാൻ കിടക്കുന്ന മദാമ്മമാരെ നോക്കിനിൽ‌പ്പാണ്.

                            വസ്ത്രങ്ങൾ  തിരിച്ചറിയാനുള്ള ഒരു അടയാളം ആയി മാറുന്നുണ്ട്; പ്രത്യേകിച്ച് സ്ത്രീകൾക്ക്. പുരുഷന്മാരുടെ വേഷം നോക്കി അവരുടെ ‘മതം, ദേശം, ജോലി, സംസ്ക്കാരം’ ആദിയായവ തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞെന്ന് വരില്ല. എന്നാൽ സ്ത്രീകളെ കണ്ടാൽ ഒരു പരിധിവരെ ഇവയെല്ലാം തിരിച്ചറിയാം. സ്ത്രീയുടെ വേഷത്തെ, അവർ ഇഷ്ടപ്പെട്ടാലും ഇല്ലെങ്കിലും, ചില മതങ്ങൾ കർശ്ശനമായി നിയന്ത്രിക്കുന്നുണ്ട്.

                            ‘ഉദരനിമിത്തം ബഹുകൃത വേഷം’ ആണെങ്കിലും കേരളീയർക്ക് അത് ‘ജോലിനിമിത്തം ബഹുകൃത വേഷം’ കൂടിയാണ്. എല്ലാ ദിവസവും അണിയുന്ന പ്രീയപ്പെട്ട വേഷം മാറ്റി മറ്റൊന്നിലേക്ക് കയറുന്നത് പലർക്കും മാനസികപ്രയാസം സൃഷ്ടിക്കാറുണ്ട്. അങ്ങനെ ഒരു വേഷം‌മാറൽ കാരണം ഉണ്ടായ ഗുലുമാലും പുലിവാലും ചേർന്ന വാൽക്കഷ്ണം ഇവിടെ വിളമ്പുകയാണ്.

                           ഒരു കാലത്ത് ടീച്ചർ ആയി ട്രെയിനിങ്ങ് നടത്തുമ്പോൾ (B.Ed,T.T.C) വിദ്യാർത്ഥിനികൾ എല്ലാവരും, യൂനിഫോം അല്ലെങ്കിലും, സാരി ധരിക്കുന്നതോടൊപ്പം മുടി വട്ടത്തിൽ കെട്ടിവെക്കണം. ഇത് അതതു സ്ഥാപനമേധാവികൾ നൽകുന്ന നിർദ്ദേശമാണ്. ചിലയിടങ്ങളിൽ ഇപ്പോഴും ഇത്തരം നിയമങ്ങൾ ഉണ്ട്. സാരി ആയാൽ കൂടുതൽ പക്വത വന്നു, എന്ന ഒരു ധാരണയാണ് ഇതിനു കാരണം. ചൂരീദാറിൽ വരുന്ന ‘അദ്ധ്യാപികയും ശിഷ്യയും തമ്മിൽ എന്താണ് വ്യാത്യാസം’ എന്ന് ചോദിക്കുന്നവരുണ്ട്. എന്നാൽ ഒരേ വേഷത്തിൽ വരുന്ന അദ്ധ്യാപകനും ശിഷ്യനും തമ്മിൽ എന്തെങ്കിലും പൊരുത്തക്കേടുണ്ടോ എന്ന് ആരും ചോദിക്കാറില്ല.

                            ഇപ്പോൾ നമ്മുടെ അദ്ധ്യാപികമാർക്ക് ചൂരീദാറിൽ കയറാൻ ‘നമ്മുടെ കോടതി’ അനുവാദം നൽകിയിരിക്കയാണ്. അവർ ഭാഗ്യം ചെയ്തവരാണ്; വിദ്യാലയം എന്ന സ്വർഗരാജ്യത്തിന്റെ വാതായനങ്ങൾ ഇതാ നിങ്ങൾക്കായി തുറന്നിരിക്കുന്നു. പ്രീയപ്പെട്ട അദ്ധ്യാപികമാരെ നിങ്ങൾക്കിനി കൈവിലങ്ങുകളും കാൽ‌വിലങ്ങുകളും ഇല്ല. സർവ്വത്ര സ്വതന്ത്രമായ രണ്ട് കൈയും കാലും ഉപയോഗിച്ച് ഓടാം, ചാടാം, വില്ലന്മാരെ ചവിട്ടാം, ബൈക്കിന് പിന്നിലിരുന്ന് (മലയാളി മങ്കമാർ മുന്നിലിരിക്കല്ലല്ലൊ) ചെത്താം. കൂടാതെ പഠിപ്പിക്കുന്ന അദ്ധ്യാപികയുടെ മുഖം നോക്കാതെ വാക്കുകൾ കേൾക്കാതെ, മറ്റു ഭാഗങ്ങളിലേക്കായുള്ള കുട്ടിവില്ലന്മാരുടെ ഒളിഞ്ഞു നോട്ടത്തിൽ‌നിന്നും ഇനി രക്ഷപ്പെടാം.

                            ഇങ്ങനെയൊരു അനുവാദത്തിനു മുൻപ് എന്തെല്ലാം പൊല്ലാപ്പുകളാണ് ഉണ്ടായത്! ജീവിതത്തിൽ ഇതുവരെ സാരി ധരിക്കാത്ത, സാരിയെപറ്റി ശരിക്കും ധരിക്കാത്ത ഒരു പെൺകുട്ടി ആദ്യമായി സാരി ധരിച്ച് വന്നത് നമ്മുടെ സ്ക്കൂളിലാണ്.  ‘പീടി‌എ’ നിർദ്ദേശപ്രകാരം ഇംഗ്ലീഷിൽ പിന്നോക്കം നിൽക്കുന്ന എട്ടാം തരത്തിലെ വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് നാല് മണിക്ക് ശേഷം പ്രത്യേക കോച്ചിങ്ങ് നൽകണം. അതിനായി ഇന്റർവ്യൂ നടത്തി ചെറുപ്പക്കാരിയായ ഒരു ടീച്ചറെ നിയമിച്ചു. ഇന്റർവ്യൂവിൽ പങ്കെടുത്ത ആറ് പേരിൽ ഏറ്റവും സ്മാർട്ട് ആയ പെൺകുട്ടിയെയാണ് സെലക്റ്റ് ചെയ്തത്.

                             ഇന്റർ‌വ്യൂ സമയത്ത്‌തന്നെ ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ടു. വന്നവരിൽ ആറുപേരും ചൂരീദാർ ധാരികൾ. ബഹുമാനപ്പെട്ട കോടതി അദ്ധ്യാപികമാരെ ചൂരീദാർ അണിയിക്കന്നതിനു മുൻപായതിനാൽ നിയമനം ലഭിച്ചവളോട് ഒരു കാര്യം ആദ്യമേ അറിയിച്ചു, ‘സ്ക്കൂളിൽ പഠിപ്പിക്കാൻ വരുന്നത് സാരിഅണിഞ്ഞ്‌തന്നെ ആയിരിക്കണം’. ഒരു ജോലിയല്ലെ, ഏത് വേഷം‌കെട്ടാനും അവൾ തയ്യാർ.

                             പിറ്റേദിവസം മൂന്ന് മണിക്ക്തന്നെ ചെറുപ്പക്കാരിയായ ഇംഗ്ലീഷ്ടീച്ചർ സാരിചുറ്റി, പൊട്ടുകുത്തി ‘മാതൃക അദ്ധ്യാപിക’ വേഷം ധരിച്ച് സ്ക്കൂളിൽ എത്തി. വളരെക്കാലമായി ട്രാൻസ്ഫർ, നിയമനം എന്നിവ നടക്കാത്തതിനാൽ മുരടിച്ച അന്തരീക്ഷത്തിൽ, അവളുടെ വരവ്  ഒരു വസന്തമായി മാറി. ആദ്യദിവസമായതിനാൽ നാല് മണിക്ക് പകരം മൂന്നരക്ക് തന്നെ ഇംഗ്ലീഷ് സ്പെഷ്യൽ കോച്ചിങ്ങ് ആരംഭിച്ചു. അതിനായി എട്ടാം ക്ലാസ്സിലെ പിന്നോക്കക്കാരായ ഇരുപത് വിദ്യാർത്ഥികളെ സമീപമുള്ള പ്രത്യേക ക്ലാസ്സിലിരുത്തി പുതിയ ഇംഗ്ലീഷ് ടീച്ചർ അദ്ധ്യാപനത്തിന് 'abcd' കുറിച്ചു.

                            സ്ക്കൂളിലെ എട്ടാം ക്ലാസ്സുകളെല്ലാം പിൻ‌വശത്തുള്ള ഒരു പ്രത്യേക കെട്ടിടത്തിലാണ്. അവിടെയുള്ള കുട്ടികുരങ്ങന്മാരുടെ വികൃതികളൊന്നും ഒൻപത്, പത്ത്, പതിനൊന്ന്, പന്ത്രണ്ട്, എന്നീ ക്ലാസ്സിലുള്ളവർ അറിയുകയില്ല.  എന്നാൽ അദ്ധ്യാപകരുടെ ശ്രദ്ധ ഇടയ്ക്കിടെ അവിടെ പതിയും. കാരണം എട്ടാം ക്ലാസ്സുകൾക്ക് മുന്നിലൂടെയാണ് ‘പുരുഷ-വനിത’ അദ്ധ്യാപകർക്ക്; വവ്വേറെയായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ബാത്ത്‌റുമിൽ പോകേണ്ടത്.

                            ഇംഗ്ലീഷ് ടീച്ചറെയും വിദ്യാർത്ഥികളെയും സ്പെഷ്യലായി രൂപം‌കൊണ്ട ക്ലാസ്സിലിരുത്തി ആവശ്യമായ നിർദ്ദേശങ്ങൾ നൽകിയ ശേഷം ഹെഡ്‌മാസ്റ്റർ ഓഫീസിൽ വന്ന് സ്വന്തം ഇരിപ്പിടത്തിൽ ആസനസ്ഥനായി.

                             ഏതാനും മിനിട്ടുകൾ അതിവേഗസഞ്ചാരം തുടങ്ങി. പെട്ടെന്ന് പുതുയതായി രൂപം‌കൊണ്ട എട്ടാം ക്ലാസ്സിൽ വലിയ ബഹളം; തുടർന്ന് കുട്ടികളെല്ലാം പേടിച്ച് കരയുകയാണ്. അത് കേട്ട് സമീപമുള്ള ക്ലാസ്സിലെ രണ്ട് അദ്ധ്യാപികമാർ പുതിയ ക്ലാസ്സിൽ ഓടിയെത്തി. അത് മറ്റാരുമല്ല; നമ്മുടെ ഹിന്ദിയും സംഗീതവും തന്നെ. ക്ലാസ്സിൽ കടന്ന അവർ അന്തംവിട്ട് നോക്കിനിന്നു. ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ ഇംഗ്ലീഷ് ക്ലാസ് വസ്ത്രാക്ഷേപം കഴിഞ്ഞ  കൌരവസഭ പോലെ ആയി മാറിയിരിക്കയാണ്. പക്ഷെ ദുശാസനനെയോ ദുര്യോദനനേയോ സമീപത്തൊന്നും കാണപ്പെട്ടില്ല. ടീച്ചറുടെ അഞ്ചര മീറ്റർ സാരിയുടെ നാലര മീറ്ററും നിലത്ത് കിടന്ന് ഇഴയുന്നു. വിദ്യാർത്ഥികളെല്ലാം പേടിച്ച്‌വിറച്ച് ക്ലാസ്സിനു പിന്നിൽ ഒന്നിച്ച് കൂടിയിരിപ്പാണ്. അകത്ത് അതിക്രമിച്ച് കടന്നവരെ അവഗണിച്ച് ടീച്ചർ ക്ലാസ്സിലെ കുട്ടികളെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയാണ്, 

“എന്റെ പേര് ചോദിക്കാൻ നിങ്ങളാരും വളർന്നിട്ടില്ല. ആർക്കാടാ എന്റെ പേര് അറിയേണ്ടത്?”

                           പരിസരബോധം വീണ്ടെടുത്ത ഹിന്ദി ടീച്ചർ ആ ചെറുപ്പക്കാരിയെ മുറുകെ പിടിച്ചു. സംഗീതം ടീച്ചർ സാരി മൊത്തത്തിൽ വാരിയെടുത്ത് അവളെ ഉടുപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി. സാരി ഉടുക്കുന്ന ഓരോ ഘട്ടത്തിലും അവൾ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു, 

“ഞാൻ സാരി ഉടുക്കില്ല, ആരും എന്നെ സാരി ഉടുപ്പിക്കാൻ നോക്കേണ്ട”

അപ്പോൾ ഇവിടെ അതാണ് പ്രശ്നം. തീരെ ഇഷ്ടമില്ലാതെ ആദ്യമായി സാരി അണിഞ്ഞ് വന്നത്, അവളിൽ മാനസികമായ പ്രയാസം സൃഷ്ടിച്ചു. 

                           ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ നമ്മുടെ കണക്ക് അദ്ധ്യാപകൻ ഓടിവന്നു. അദ്ദേഹം അകത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ രണ്ട് ടീച്ചർ‌മാർ ചേർന്ന് ഒരാളെ സാരിയുടുപ്പിക്കുന്ന രംഗമാണ് മുന്നിൽ കണ്ടത്. അപ്പോഴേക്കും അടുത്തപറമ്പിൽ നിന്നും മരം മുറിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന രണ്ട് തൊഴിലാളികൾ സംഭവം അന്വേഷിച്ച് എത്തി. രക്ഷിതാക്കളായ അവർ ഓടി വരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ‌തന്നെ നമ്മുടെ കണക്ക് മാസ്റ്റർ ക്ലാസ്സിലേക്ക് കടക്കാനുള്ള വാതിൽ വലിച്ചടച്ചശേഷം പ്രശ്നമൊന്നും ഇല്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് തൊഴിലാളികളെ തിരിച്ചയച്ചു. അദ്ധ്യാപികമാർ ചേർന്ന് സാരി ധരിപ്പിച്ച ശേഷം ടീച്ചറെ ഹെഡ്‌മാസ്റ്ററുടെ മുന്നിൽ ഹാജരാക്കി. ഇതെല്ലാം നടന്നത് സ്ക്കൂളിനു പിന്നിലെ ഒറ്റപ്പെട്ട കെട്ടിടത്തിലായതിനാൽ മറ്റു ക്ലാസ്സിലുള്ളവർ സാധാരണപോലെ പഠിക്കുകയും പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.

                           വളരെ ഉച്ചത്തിൽ സംസാരിക്കുന്ന, ശ്ബ്ദം കേട്ടാൽ മറ്റുള്ള അദ്ധ്യാപകർ പോലും പേടിച്ച്‌പോകുന്ന ഹെഡ്‌മാസ്റ്ററുടെ മുന്നിലെത്തിയപ്പോൾ അതുവരെ ബഹളംവെച്ച ടീച്ചർ ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല; ചോദ്യത്തിനൊന്നും മറുപടി ലഭിച്ചില്ല. ഒടുവിൽ അവരെ ഓഫീസിനകത്ത് ഇരുത്തിയ ശേഷം രക്ഷിതാവിന് ഫോൺ ചെയ്തു.

                         വളരെ പ്രതീക്ഷകളുമായി പഠിക്കാൻ തുടങ്ങിയ ക്ലാസ്സിലെ വിദ്യാർത്ഥികൾ ആകെ ഭയപ്പെട്ടിരിക്കയാണ്. പ്രശ്നം എന്താണെന്ന് അവർക്കാർക്കും മനസ്സിലായില്ല. ടീച്ചർ ക്ലാസ്സിൽ വന്ന്, ആദ്യം തന്നെ എല്ലാവരുടെയും പേര് ചോദിച്ച് പരിചയപ്പെട്ടതിനു ശേഷം ഒരു പയ്യൻ ടീച്ചറുടെ പേര് ചോദിച്ചു. അല്ലാതെ ഒരു കുറ്റവും അവൻ ചെയ്തില്ല. അപ്പോഴേക്കും ടീച്ചറുടെ ഭാവം മാറി. പേര് ചോദിച്ചവനെ പിടിച്ച് മുന്നിൽ നിർത്തി ഭീഷണിപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് ക്ലാസ്സിനു ചുറ്റും ഓടി. അതിനിടയിൽ സാരി അഴിയാനും അഴിക്കാനും തുടങ്ങിയപ്പോൾ കുട്ടികളെല്ലാം പേടിച്ച് കരയാൻ തുടങ്ങി.

                          അങ്ങനെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഓഫീസിലിരിക്കുന്ന പുതിയ ടീച്ചറുടെ സമീപം നമ്മുടെ പ്യൂൺ കുട്ടിയമ്മ വന്നു. സ്വന്തം മകളുടെ പ്രായത്തിലുള്ള ചെറുപ്പക്കാരിക്ക് എന്ത് പ്രശ്നമാണുള്ളതെന്ന് എന്നറിയാൻ അവർക്ക് താല്പര്യം തോന്നി. അവർ  അടുത്ത്‌വന്ന് ചുമലിൽ തലോടി അവളോട് ചോദിച്ചു,

“മോളേ നിനക്കെന്താണ് പ്രയാസം? എന്നോട് പറ”

പെട്ടെന്ന് ടീച്ചറുടെ ഭാവം മാറി; മുഖത്ത് ദേഷ്യം ഇരച്ച് കയറി. പെട്ടെന്ന് ഇരിപ്പിടം വിട്ടെഴുന്നേറ്റ അവൾ രണ്ട് കൈകൊണ്ടും കുട്ടിയമ്മയുടെ കഴുത്തിൽ ബലമായി പിടിച്ചു. കുട്ടിയമ്മയുടെ കഴുത്ത് അവളുടെ കൈയിൽ  ഒതുങ്ങിയില്ലെങ്കിലും നീണ്ട്‌കൂർത്ത നഖം കൊണ്ട് മുറിഞ്ഞു. രണ്ട്‌പേരും ചേർന്ന പിടിവലിക്കിടയിൽ വേദനകൊണ്ട കുട്ടിയമ്മ കരയാൻ തുടങ്ങി. സഹപ്രവർത്തകർ ഓടിയെത്തിയതു കൊണ്ട് കൂടുതൽ അപകടം ഉണ്ടായില്ല.

                          നമ്മുടെ സ്ക്കൂളിലെ ഒന്നാം നമ്പർ മുങ്ങൽ‌വിദഗ്ദയാണ് കുട്ടിയമ്മ. ജനവരി മാസം‌തന്നെ 20 കാഷ്വൽ ലീവും കാലിയാക്കിയ ശേഷം ഡിസമ്പർ തീർന്ന് പുതുവർഷം പിറക്കുന്നതുവരെ സ്ക്കൂളിൽ‌നിന്ന് ഏത് നേരത്തും മുങ്ങും. ഒരിക്കൽ മണിയടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ ഇരുമ്പ്‌ഹേമർ സ്വന്തം കാലിൽ വീണെന്ന് കരഞ്ഞ്‌പറഞ്ഞ് മുങ്ങിയശേഷം പൊങ്ങിയത് മൂന്നാം ദിവസമായിരുന്നു. അങ്ങനെയുള്ള കുട്ടിയമ്മയുടെ കഴുത്തിലാണ് കക്ഷി കടന്ന് പിടിച്ചത്. ഉടനെ ഒരു ഓട്ടോ വരുത്തി അദ്ധ്യാപികമാരുടെ കൂടെ കുട്ടിയമ്മയെ അടുത്ത ഹെൽത്ത് സെന്ററിൽ എത്തിച്ചു. ഇനി എത്ര കഴിഞ്ഞാവും പൊങ്ങുക എന്ന് കണ്ട് തന്നെ അറിയണം!

                            ഒരു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പുതിയ ടീച്ചറുടെ രക്ഷിതാവായ അച്ഛൻ വന്നു. തനി നാട്ടിൻ‌പുറത്തുകാരനായ ഒരു കൃഷിക്കാരൻ. അദ്ദേഹം ഹെഡ്‌മാസ്റ്റർ വിവരിക്കുന്നത് മുഴുവനും കേട്ടു. ഒടുവിൽ അദ്ദേഹം  പറഞ്ഞു,

“ദയവ് ചെയ്ത് മാഷ് എന്റെ മകളെ പിരിച്ച് വിടരുത്. അവൾ ഇതുവരെ സാരി ഉടുത്തിട്ടില്ല. ‘സാരി’ എന്ന് കേട്ടാൽ ഭയങ്കര വെറുപ്പാണ്. പിന്നെ അവൾക്കിഷ്ടമില്ലാത്ത വസ്ത്രം ധരിച്ച് സ്ക്കൂളിൽ വരണമെന്ന് മാഷ് പറഞ്ഞാലെങ്ങനെയാ. അവളുടെ ഇഷ്ടത്തിന് എതിരായി വീട്ടിലാരും ഒന്നും പറയാറില്ല; പറഞ്ഞാൽ അവൾ കുഴപ്പമുണ്ടാക്കും. അത്കൊണ്ട് ഇവിടെ വരുമ്പോൾ മാസ്റ്റർ അവൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത് ഉടുക്കാൻ അനുവധിക്കണം”

                            ഇഷ്ടമുള്ള ആ വസ്ത്രം ചൂരീദാർ ആയതിനാൽ ഹെഡ്‌മാസ്റ്ററും അദ്ധ്യാപകരും എതിരൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. അങ്ങനെ പിറ്റേദിവസം മുതൽ ചൂരീദാറിൽ കയറിയ ടീച്ചർ വളരെ മര്യാദക്കാരിയായി വർഷാവസാനം വരെ പഠിപ്പിച്ചു.