കൺഫ്യൂഷൻ തീരാത്ത ഒരു പ്രൊഫൈൽ

                        ഒരു ബ്ലോഗ് നിർമ്മിക്കുക എന്നത് കമ്പ്യൂട്ടർ സാക്ഷരത നേടിയ ഇന്റർനെറ്റിൽ കടന്ന എല്ലാവരുടെയും മോഹമാണ്. കീബോർഡിലെ ഇംഗ്ലീഷ് അക്ഷരം അമർത്തിയിട്ട് മാതൃഭാഷയായ മലയാളത്തിൽ എഴുതാൻ കഴിഞ്ഞാൽ ആ മോഹം വർദ്ധിക്കും. മലയാളത്തിൽ മറ്റുള്ളവരുടെ ബ്ലോഗുകൾ വായിച്ചാൽ‌പിന്നെ ‘സ്വന്തമായ ഒരു ബ്ലോഗ്’ എന്ന മോഹം ഒന്നുകൂടി വർദ്ധിക്കും.

                            അങ്ങനെ ഒരു മോഹം, രണ്ട് വർഷം മുമ്പ്, ഒരുനാൾ എന്നെയും പിടികൂടി. അതിനു കാരണം എന്റെ ക്യാമറയാണ്. പുത്തൻ ക്യാമറ വാങ്ങിയതോടെ മുന്നിൽ കാണുന്ന സുന്ദരദൃശ്യങ്ങളൊക്കെ ഫോട്ടോ ആക്കിമാറ്റി കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മെമ്മറിയിൽ നിറച്ചു. ബ്ലോഗ് തുടങ്ങുമ്പോൾ ഫോട്ടോകൾ കൂടി ഉൾപ്പെടുത്താമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. അതുവരെ ‘ഓർക്കുട്ടിൽ’ കളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഞാൻ ബ്ലോഗുകളുടെ ലോകം തേടി യാത്ര തുടർന്നു.
                          
                               ബ്ലോഗിന്റെ പേരും പോസ്റ്റുകളും രൂപം കൊണ്ടപ്പോഴാണ് പ്രൊഫൈൽ എന്നൊരു സൂത്രം കണ്ടത്, കൂടെ ഒരു ഫോട്ടോയും വേണം. കാണാൻ കൊള്ളാവുന്ന ഒരു ഫോട്ടോ ആ നേരത്ത് എന്റേതായി ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട്, ഒരു പൂവിനെക്കൊണ്ട് ഫോട്ടോ കാര്യം ശരിയാക്കി. പിന്നെ പ്രൊഫൈൽ,,, ഞാൻ ആരാണെന്ന് മറ്റുള്ളവർ അറിയേണ്ടതാണല്ലൊ. സ്ഥലം അത് ഇന്ത്യയും കേരളവും കണ്ണൂരും ആയാൽ മതിയല്ലോ. ജോലി ടീച്ചർ തന്നെ; എപ്പോഴെങ്കിലും ആരെയെങ്കിലും പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അയാൾ പെൻഷൻ പറ്റിയാലും മരിക്കുന്നതിനു മുൻപും മരിച്ചാലും ടീച്ചർ ആയി അറിയപ്പെടും.

                             ഇനിയാണ് പ്രധാന ഭാഗം, എന്നെക്കുറിച്ച് എനിക്കറിയാവുന്നത് എഴുതണം. അത് ഞാൻ പറയുമ്പോൾ അല്പം അതിശയോക്തിയൊക്കെ ഇരിക്കട്ടെ എന്ന് ഞാൻ‌തന്നെ അങ്ങ് തീരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെ ഏറെനേരം ആലോചിച്ച് ഒടുവിൽ എന്റെതായ ഒരു ‘സൂപ്പർ പ്രൊഫൈൽ’ അക്കമിട്ട് എഴുതി തയ്യാറാക്കി.

“ഞാൻ???
1. ഭാരതത്തിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ ഒതുങ്ങിക്കിടക്കുന്ന കേരളത്തിന്റെ കണ്ണൂർ‌ജില്ലയിലെ കടലോരഗ്രാമത്തിൽ അറബിക്കടലിന്റെ താരാട്ടുകേട്ട് ജനിച്ചെങ്കിലും പട്ടണത്തിന്റെ ജീർ‌ണ്ണതയിൽ ജീവിക്കുന്നവൾ.

2. അഞ്ച് വിദ്യാലയത്തിൽ പഠിക്കുകയും അഞ്ച് വിദ്യാലയത്തിൽ പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തവൾ.

3. ആദ്യമായി ഒന്നാം ക്ലാസ്സിൽ ചേർന്ന് അഞ്ച് വർഷം പഠിച്ച സ്ക്കൂളിൽ‌തന്നെ ആദ്യമായി ചേർ‌ന്ന് അഞ്ച് വർഷം പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തവൾ

4. സ്വന്തം സഹോദരങ്ങളെയും ബന്ധുക്കളെയും നാട്ടുകാരെയും പഠിപ്പിച്ചവൾ.

5. ഏറ്റവും കൂടുതൽ വിദ്യാർ‌ത്ഥികളെ പഠിപ്പിച്ചു എന്ന് അഹങ്കരിക്കുന്നവൾ.

6. സ്വന്തം വിദ്യാലയത്തിൽ സ്വന്തം മക്കളെ പഠിപ്പിച്ചവൾ.

7. ഡിഗ്രി പഠിക്കുമ്പോൾ കീറിമുറിച്ച സസ്യങ്ങളുടെയും ജന്തുക്കളുടെയും ആത്മാവിന്റെ രോദനം മനസ്സിൽ ഒളിപ്പിച്ചവൾ.

8. എം.ബി.ബി.എസ്. പഠിച്ച് ഒരു ഡോക്റ്ററാവാൻ യോഗ്യതയുണ്ടെങ്കിലും പണമില്ലാത്തതിനാൽ വെറും ബി.എഡ്. കൊണ്ട് തൃപ്തിപ്പെട്ടവൾ.

9. സ്വന്തമായി അധ്വാനിച്ച് ജീവിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതിന് അംഗീകാരം ആരിൽ‌നിന്നും കിട്ടാത്തവൾ.

10. സ്വന്തമായി ഉള്ള ഒരു ഹൃദയം കീറി മുറിക്കപ്പെട്ടവൾ.  

11. ധാരാളം കൂട്ടുകാരുണ്ടെങ്കിലും എല്ലാവരാലും ഒറ്റപ്പെട്ടവൾ.

12. എന്തൊക്കെയോ ആവണമെന്നു തോന്നിയെങ്കിലും ഒന്നും ആവാൻ കഴിയാത്തവൾ.

13. സ്വന്തമായി രണ്ട് മക്കൾ ഉണ്ടെങ്കിലും പ്രസവിക്കാത്തവൾ. മതിയായോ?

...ബാക്കി ഇനിയൊരിക്കൽ ആവാം”

                             ഇങ്ങനെ 100%ശതമാനം സത്യം വിളിച്ച് പറയുന്ന ഒരു പ്രൊഫൈൽ എനിക്കെല്ലാതെ മറ്റാർക്കെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കാൻ കഴിയുമോ? അതും 13 പോയിന്റുകൾ, 13 എന്റെ പ്രീയപ്പെട്ട സംഖ്യയായതുകൊണ്ടാണ് അവിടെ നിർത്തിയത്. ഞാനത് എന്റെ ബ്ലോഗിൽ ചേർത്ത് വീണ്ടും വീണ്ടും വായിച്ചു. ബ്ലോഗ് ‘മിനിലോകം’ അടിപൊളിയായി പുറത്തുവന്ന്, രണ്ട് മൂന്ന് പോസ്റ്റുകളൊക്കെ അതിൽ എഴുതി. ‘മിനി ചിത്രശാലയിൽ’ ചിത്രങ്ങൾ നിറയാനും തുടങ്ങി. എന്നിട്ടും ആരും അഭിപ്രായം പറഞ്ഞില്ല. മറ്റുബ്ലോഗുകൾ തുറന്ന് വായിക്കാനും എന്റ്റെ സൃഷ്ടി ആരെയെങ്കിലും അറിയിക്കാനും ഉള്ള സൂത്രങ്ങളൊന്നും അന്ന് അറിഞ്ഞതേയില്ല.

                            കാത്തിരിപ്പിന്റെ ഒടുവിൽ കമന്റുകൾ ഓരോന്നായി ഇടം പിടിക്കാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോഴാണ് ഒരു മെയിൽ വരുന്നത് നമ്മുടെ ‘കുമാരസംഭവം’ കുമാരന്റേത് തന്നെ. കണ്ണൂരിൽ ഇങ്ങനെയൊരു ബ്ലോഗ്ഗർ ആരെന്ന് അറിയണം, അത് ബ്ലോഗിണിയാണോ എന്നും അറിയണം. ഒരുദിവസം ഫോൺ ചെയ്തതോടെ കുമാരന്റെ സംശയം മാറി; നർമ്മം ആണുങ്ങൾക്ക് മാത്രമല്ല പെണ്ണുങ്ങൾക്കും ആവാം. ഇത്രയൊക്കെ ആയപ്പോൾ ഈ കുമാരൻ ആരാണെന്നറിയാൻ എനിക്കും ഒരു ആഗ്രഹം. ഒരു ദിവസം നേരിട്ട് കണ്ടു; അപ്പോൾ കക്ഷിക്ക് ആകെയൊരു സംശയം,

“നിങ്ങൾ ടീച്ചർ തന്നെയാണോ?”

“മുൻപ് ടീച്ചർ ആയിരുന്നു, ഇപ്പോൾ അല്ല”

“വീട്ടിൽ ആരൊക്കെയുണ്ട്?”

“ഭർത്താവും രണ്ട് മക്കളും”

“മക്കൾ??? അത് അവരൊക്കെ?”

“എനിക്ക് രണ്ട് പെണ്മക്കളാണ്”

“അത്പിന്നെ പ്രസവിക്കാതെ? പ്രൊഫൈലിൽ,,,”

എന്റെ പ്രോഫൈൽ വായിച്ച കുമാരൻ ദിവസങ്ങളായി കൺഫ്യൂഷനിലാണ്,,

“അതോ,, പ്രൊഫൈലിൽ പറഞ്ഞത് ശരിതന്നെയാ, എന്റെ മക്കളെ ഞാൻ പ്രസവിച്ചിട്ടില്ല, സിസേറിയൻ നടത്തിയപ്പോൾ രണ്ട്‌പേരും പുറത്തുവന്നതാ”

അങ്ങനെ പ്രസവിക്കാതെയും കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഉണ്ടാവും എന്ന് നമ്മുടെ ‘കുമാരൻ’ ആദ്യമായി അറിഞ്ഞു.

…

                            എന്റെ ബ്ലോഗുകളുടെ എണ്ണം വർദ്ധിച്ചു,, മിനി ചിത്രശാല… മിനിനർമ്മം… മിനി കഥകൾ… പോസ്റ്റുകളും കമന്റുകളും വർദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി.

അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം എന്നെയും തേടി ഒരു മെയിൽ വന്നു,

‘താങ്കൾ ഒരു സ്ക്കൂളിന്റെ ഉടമയും ടീച്ചറും ആണല്ലൊ, അപ്പോൾ എങ്ങനെയാണ് ഈ ബ്ലോഗുകളൊക്കെ എഴുതാൻ സമയം ലഭിക്കുന്നത്? സ്വന്തം സ്ക്കൂളിൽ അദ്ധ്യാപകന്റെ ഒഴിവ് ഉണ്ടോ? ഒരാൾക്ക് അവിടെ ചേരാനാണ്’

സംഭവം എന്റെ പ്രൊഫൈൽ കാരണം ഉണ്ടായ കൺഫ്യൂഷൻ തന്നെയാണ്.

‘സ്വന്തം വിദ്യാലയത്തിൽ സ്വന്തം മക്കളെ പഠിപ്പിക്കുക’ എന്ന് വെച്ചാൽ ഞാൻ ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്ഥാപനം, ഞാൻ പഠിപ്പിക്കുന്ന സ്ക്കൂൾ, എന്റെ സ്വന്തമല്ലെ? ആ സുഹൃത്തിന് കൺഫ്യൂഷൻ ഉണ്ടായതിൽ ഞാനെന്ത് ചെയ്യും?

…

                            ഒരു ദിവസം എന്റെ മിനിനർമ്മം വായിച്ച ഒരാൾ പോസ്റ്റിന്റെ അടിയിൽ ഒരു കമന്റ് ഇട്ടു,,

“വളരെയധികം ദുഖം ഉള്ള വ്യക്തിയാണല്ലൊ താങ്കൾ, എന്നിട്ടും എങ്ങനെയാണ്,, ഇങ്ങനെ ചിരിക്കാൻ മാത്രമുള്ള ഈ ബ്ലോഗ് എഴുതുന്നത്? ഹൃദയത്തിന് മുറിവുണ്ടാകാൻ മാത്രം എന്ത് ദുരന്തമാണ് ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ചത്?”

കൺഫ്യൂഷൻ തന്നെ;

എന്റെ ഒറിജിനൽ ഹൃദയത്തിന് മുറിവുണ്ടാക്കി ഡോക്റ്റർമാർ ചേർന്ന് ഡ്യൂപ്ലിക്കേറ്റ് വാൽ‌വ് ഫിറ്റ് ചെയ്തതാണെന്ന് പറഞ്ഞ് അവരുടെ കൺഫ്യൂഷൻ തീർത്തു,,,,

…

                            വായനക്കാരുടെ കൺഫ്യൂഷൻ തീർക്കാനായി എന്റെ അനുഭവങ്ങൾ മിനിലോകത്തിൽ ഓരോന്നായി പോസ്റ്റ് ചെയ്തു. കൺഫ്യൂഷൻ ഉണ്ടാക്കിയ ഏതാനും വാക്യങ്ങൾ പ്രൊഫൈലിൽനിന്ന് നീക്കം ചെയ്തു; സുഖം, സമാധാനം.

                          മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അതാ വരുന്നു ഒരു അർജന്റ് മെയിൽ,,, ഒരു സ്ത്രീയുടേത്,,,

“ടീച്ചറേ,,, വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിട്ടും കുഞ്ഞുങ്ങളില്ലാത്ത ഒരു സ്ത്രീയാണ് ഞാൻ. ഞങ്ങൾക്ക് രണ്ട്‌പേർക്കും കുഞ്ഞുങ്ങളുണ്ടാവില്ലെന്നാണ് ഡോക്റ്റർമാർ അറിയിച്ചത്. പ്രസവിക്കാത്ത നിങ്ങൾക്ക് രണ്ട് കുട്ടികൾ സ്വന്തമായി ഉണ്ടെന്ന് അറിയുന്നു. അതുപോലെ കുട്ടികളെ ലഭിക്കാനുള്ള മാർഗ്ഗം പറഞ്ഞുതരാമോ? കുട്ടികളെ ദെത്തെടുക്കാൻ എത്ര പണം വേണമെങ്കിലും ചെലവഴിക്കാൻ ഞങ്ങൾ തയ്യാറാണ്.”

… എങ്ങിനെയുണ്ട് എന്റെ പ്രൊഫൈൽ???