കുട്ടിയമ്മയുടെ സ്വർഗ്ഗം

                                      ദേഹമാസകലം പലവിധ രോഗങ്ങൾ കയറിയിറങ്ങിയിട്ട്, അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കെ; അനങ്ങാതെ മാസങ്ങളോളം കിടപ്പിലായിരുന്ന കുട്ടിയമ്മക്ക്, പെട്ടെന്ന് ഒരു ദിവസം എഴുന്നേറ്റ് നടക്കാൻ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വളരെയധികം ആശ്ചര്യം തോന്നി. ഇപ്പോൾ കൈകാലുകൾ അനായാസം ചലിപ്പിച്ച് സഞ്ചരിക്കാം, ശരീരത്തിന്റെ ഉള്ളിലും പുറത്തുമായി ഒരു വേദനയും തോന്നുന്നില്ല. എന്തൊരു സന്തോഷം!!!! 

എന്തൊരു സന്തോഷം!!!!

                           കൺ‌പോളകൾ ഉയർത്തിയിട്ട്, ശ്രദ്ധിച്ച് നോക്കിയപ്പോൾ അവർക്ക് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി; താൻ സ്വയം ചലിക്കുന്നതല്ല, തന്നെയാരോ ചലിപ്പിക്കുകയാണ്. ആരോ ഒരാൾ കുട്ടിയമ്മയെ അദൃശ്യമായ കയറുകൊണ്ട് കെട്ടിയിരിക്കയാണ്; അതിന്റെ അറ്റം ആ ആളുടെ കൈയിലാണ്!!
അപ്പോൾ അതാണ് കാര്യം,,,,

അയാൾ കെട്ടിയ കയറിന്റെ താളത്തിനനുസരിച്ച് കുട്ടിയമ്മ മുന്നോട്ടുള്ള ഗമനം തുടരുകയാണ്. മാസങ്ങളും വർഷങ്ങളുമായി അനുഭവിച്ച വേദനകളും യാതനകളും മാറിയിട്ട് അവർക്കിപ്പോൾ നടക്കാം, ഓടാം, ചാടാം, പറക്കാം,,, എന്തൊരു സുഖം,

എന്തൊരു സുഖം,

അവർ നടക്കുകയല്ല ഒഴുകുകയാണ്.

                           അങ്ങനെ യാത്ര തുടർന്നുകൊണ്ടിരിക്കെ കുട്ടിയമ്മക്ക് എന്തോ ഒരു പന്തികേട് മണത്തു; ഇങ്ങനെ പോയാലെങ്ങനെയാ? അവർ മുന്നിൽ നടക്കുന്ന ആളെ വിളിച്ചു,

“ഹോയ്, ഒന്നവിടെ നിൽക്ക്, എന്നെയും കെട്ടിവലിച്ച് ഇയാളെങ്ങോട്ടാ പോകുന്നത്?”

മുന്നിൽ പോകുന്ന ആൾ കേൾക്കാത്ത മട്ടിൽ യാത്ര തുടരുകയാണ്, കുട്ടിയമ്മ വീണ്ടും വിളിച്ചു,

“ഇയാള് ആരാണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് നടന്നാൽ മതി; അല്ലെങ്കിൽ ഞാനീ കയറ് പൊട്ടിക്കും”

“ഹ ഹ, ഹ ഹ ഹ, ഹ ഹ ഹ ഹ,”

ഉത്തരമായി കേട്ടത് ഉഗ്രൻ പൊട്ടിച്ചിരി ആയിരുന്നു, ചിരിയുടെ ഒടുവിൽ തിരിഞ്ഞുനോക്കാതെ തന്നെ അയാൾ പറഞ്ഞു,

“ഹേ സ്ത്രീയേ, അതൊന്നും അങ്ങനെ പൊട്ടുന്നതല്ല, കർമ്മബന്ധങ്ങളുടെ ബന്ധനമായ പാശമാണത്”

“എന്നാല് ഇയ്യാള് ആരാണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് നടന്നൂടെ?”

“ഞാൻ കാലൻ,, കുട്ടിയമ്മ എന്ന സ്ത്രീ അല്പസമയം മുൻപ് മരിച്ചു കഴിഞ്ഞു, ഇപ്പോഴുള്ളത് വെറും ആത്മാവാണ്. ആ ആത്മാവിനെ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ എത്തിക്കേണ്ട ഡ്യൂട്ടി എനിക്കാണ്”

“എന്റെ കാലാ ഞാനെത്ര കാലമായി മരിക്കാൻ കാത്തിരിക്കുന്ന്; ഇപ്പഴെങ്കിലും നീ വന്നല്ലൊ മോനേ”

                         കുട്ടിയമ്മക്ക് സന്തോഷംകൊണ്ടങ്ങിരിക്കാൻ വയ്യാതായി; ഇപ്പോൾ‌തന്നെ വേദനകളെല്ലാം പമ്പയും മുല്ലപ്പെരിയാറും കടന്നിരിക്കയാണ്. ഇനി എങ്ങനെയെങ്കിലും സ്വർഗ്ഗത്തിൽ എത്തിയാൽ മതിയായിരുന്നു. സ്വർഗ്ഗമല്ലെ മുന്നിൽ!!! ഹൊ, എന്തൊക്കെ സുഖങ്ങളായിരിക്കും അവിടെ തന്നെ തന്നെയും കാത്തിരിക്കുന്നത്?

‘ദിവസേന ചിക്കൻ ബിരിയാണി തിന്നാം,

പാല് കുടിക്കാം,

ഐസ്‌ക്രീം നുണയാം,

മസാല ദോശ തിന്നാം,

അങ്ങനെയങ്ങനെ,,,,’

                         നടന്ന് നടന്ന് അവർ ഭൂമിയുടെ അറ്റത്ത് എത്തിയപ്പോൾ ഒരു വലിയ മതിൽ. അപ്പുറം പ്രവേശിക്കാനായി ആകെയുള്ള ഒരു ഇരുമ്പ്‌വാതിൽ അവരെ കണ്ടപ്പോൾ തനിയെ തുറന്നു.

അപ്പോൾ കുട്ടിയമ്മ മുന്നിലുള്ള ബോർഡ് വായിച്ചു,

“സ്വർഗ്ഗം”

                         വാതിലിന്റെ ഇടത്തും വലത്തുമായി അനേകം അറിയിപ്പുകൾ, ഒപ്പം ചിലരുടെ പേരുകളും ഉണ്ട്. അതെല്ലാം ഓരോന്നായി കുട്ടിയമ്മ വായിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ കാലൻ അവരെ അകത്തേക്ക് വലിച്ചു.

എന്നാൽ,

എത്രതന്നെ ബലം പ്രയോഗിച്ച് വലിച്ചിട്ടും കുട്ടിയമ്മ ഒരിഞ്ച്‌പോലും അകത്തേക്ക് കടന്നില്ല. കാലൻ അകത്തേക്ക് വലിക്കുമ്പോൾ കുട്ടിയമ്മ പുറത്തേക്ക് വലിക്കുന്നു.

അകത്തേക്ക് വലി,,,, പുറത്തേക്ക് വലി,,,

അകത്തേക്ക് വലി,,,, പുറത്തേക്ക് വലി,,,

അകത്തേക്ക് വലി,,,, പുറത്തേക്ക് വലി,,,

ഒടുവിൽ,,,

ദേഷ്യം‌കൊണ്ട് കണ്ണ് കാണാതായ കാലൻ കാര്യമറിയാനായി വാതിലിനടുത്ത് വന്ന് കുട്ടിയമ്മയോട് പറഞ്ഞു,

“അല്ല തള്ളെ,, നാട്ടിലെല്ലാരും സ്വർഗ്ഗത്തിൽ കടക്കാനായിട്ട് കൈക്കൂലിപോലും തരാൻ തയ്യാറാണ്. ഈ തള്ളക്ക് ഫ്രീആയി സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് ഒരു വിസ തന്നിട്ടും അകത്ത് കടക്കാതെ എന്നെയും‌കൂടി പൊറത്തേക്ക് വലിക്കുന്നോ?”

“ഏത് സ്വർഗ്ഗമായാലും ഞാനങ്ങോട്ടേക്കില്ല”

“അതെന്താ? തള്ളക്ക് നരകത്തിലെ എരിതീയിൽ കിടന്ന് ഫ്രൈ ആവണോ? ”

“താനെന്നെ ഏത് നരകത്തിലാക്കിയാലും, ഞാനിതിനകത്തേക്കില്ല”

“കാരണം?”

“എന്റെ കാലാ നീയൊന്ന് നോക്കിയാട്ടെ, ഇവിടെ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ പ്രവേശനം ലഭിച്ചവരുടെ ലീസ്റ്റ് കാണുന്നില്ലെ?”

“ഉണ്ടല്ലൊ”

“അതിൽ അറുപത്തി ഏഴായിരത്തി മുന്നൂറ്റി എൺപത്തി ഒന്നാമതായി എഴുതിയ പേര് കണ്ടോ?”

“കണ്ടു”

“അതൊന്ന് വായിച്ചെ?”

“സോമശേഖരരാമവർമ്മകുഞ്ഞുമോൻചെട്ടിയാർ,,,”

“അതിയാനെ അറിയുമോ? എന്റെ കെട്ടിയോനാണ്; അഞ്ച് കൊല്ലം മുൻപ് മരിച്ച ആ മനുഷ്യൻ… അയാളിവിടെയുണ്ടെങ്കിൽ ഏത് നരകത്തിൽ പോയാലും ഈ സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് ഞാനില്ലേ”